Laboratorium Energomontaż Zachód Sp. z o.o.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wzoru świadectwa potwierdzającego uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego oraz sposobu prowadzenia listy tłumaczy przysięgłych (Dz. U. z dnia 26 stycznia 2005 r.) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273, poz. 2702) zarządza się, co następuje: § 1.  Wzór świadectwa potwierdzającego nabycie uprawnień do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2.  Minister Sprawiedliwości prowadzi listę tłumaczy przysięgłych w postaci zbioru kart rejestrowych. § 3.  1. Jedna karta rejestrowa jest przeznaczona do dokonywania wpisów dotyczących jednego tłumacza przysięgłego. Jeżeli wpisy nie mieszczą się na jednej stronicy karty rejestrowej, dokonuje się dalszych wpisów na kolejnej stronicy karty. 2. Wzór karty rejestrowej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4.  1. Wpisy dokonywane w poszczególnych rubrykach karty rejestrowej otrzymują kolejną numerację i oddziela się je od siebie linią poziomą. 2. Zmiany i wykreślenia wpisów w kartach rejestrowych umieszcza się w tej samej rubryce, w której dokonano wpisu zmienionego lub wykreślonego. 3. Wpisy dotyczące kar, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, powinny być zamieszczane w sposób umożliwiający ich usunięcie po zatarciu kary. 4. Błędy pisarskie oraz inne oczywiste omyłki we wpisach przekreśla się linią w sposób umożliwiający odczytanie pierwotnego tekstu. 5. Osoba dokonująca wpisu, zmiany lub wykreślenia w karcie rejestrowej zamieszcza datę wpisu i składa swój podpis. § 5.  1. Karty rejestrowe przechowywane są w segregatorach według poszczególnych języków, a w ramach języków w kolejności...

OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 1998 r. w sprawie wysokości ogólnej kwoty odliczeń z tytułu wydatków na cele mieszkaniowe. (M.P. z dnia 31 grudnia 1998 r.) Na podstawie art. 27a ust. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926, Nr 139, poz. 932-934 i Nr 141, poz. 943 i 945 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 430, Nr 74, poz. 471, Nr 108, poz. 685, Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 930) i art. 2 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 144, poz. 931) ogłasza się, że w roku 1999 wysokość ogólnej kwoty odliczeń z tytułu wydatków faktycznie poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 8, a także wysokość kwoty stanowiącej podstawę określenia przysługującej kwoty odliczeń od podatku z tytułu wydatków, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. b)-f) i w pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz wysokość kwoty, o której mowa w art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1999 r. - nie może przekroczyć 133.000 zł.